Over de Enquête gaswinning, Boeren, Alzheimer en de Floriade

Enquête gaswinning

Een geliefde bezigheid van politici, de enquête! Een poging de waarheid die iedereen al lang kent, maar de politiek niet wil weten, boven water te halen. Dit keer was Groningen aan de beurt omdat daar de grond zo nu en dan trilde vanwege de gaswinning.
De Groningers voelden zich niet gehoord, niet vreemd, want ze horen niet bij de Randstad en dan ben je “de provincie” dus niet echt belangrijk.
De bingokaart ligt klaar, turven hoe vaak “ik heb daar geen actieve herinnering aan” gaat vallen.

Boeren

Ze domineerden het nieuws deze week. Boeren die boos waren, wat door een overgrote meerderheid van de bevolking terecht gevonden werd, maar ja, de democratie die we nu kennen laat de oortjes liever hangen naar de schreeuwende minderheid en vakkundig gemanipuleerde cijfertjes. Andere cijfertjes laten de gevolgen ook zien, de BBB van Carolien schiet het CDA al voorbij. Zorgen voor later denkt men waarschijnlijk, net zoals men denkt over al die ingrepen dat niet te repareren schade aanbrengen aan de natuur en de maatschappij.
Carolien liet bij Umberto weer eens zien dat ze echt wel weet waar het om gaat en Jesse Klaver, niet wetend dat klaver het uitstekend doet met was NH3, kwam niet verder dan de kretologie over populisme (luisteren naar de wens van het volk, de kern van de democratie), corona ontkenners en rechtse praat. De bekende linkse praat als ze geen echte argumenten meer hebben. In zijn enthousiasme onthulde hij vervolgens de verborgen agenda, het gaat vooral om minder koeien te slachten omdat we teveel vlees eten!
Toen een aardige jonge boer vroeg of hij kon verklaren waarom een koe die twee kilometer ten zuiden van een Brabantse boerderij 80% minder poept, gezien de metingen van de Belgen ging hij maar een paar van die bekende mantra’s uitkramen over hooligans en corona ontkenners die zich bij de protesten hadden aangesloten en dat die voor de vernielingen zorgden, niet beseffend dat die mensen juist zo geworden zijn omdat ze alle vertrouwen in de overheid verloren waren.

Alzheimer

Woensdag was het programma “Herinneringen voor het leven - stop dementie” op TV en omdat ik bij WillemII Football Memories werk met mensen met beginnend en gevorderde geheugenproblemen besloot ik daar naar te kijken. Veel emotie omdat ik veel verhalen die voorbij kwamen kon plaatsen. Deelnemers die herkenbare klachten hadden, mijn vader, schoonmoeder en oma, tante Riet…

Maar wat was het verder een slecht programma! Totaal verkeerde schakelmomenten, slordige filmpjes maar vooral het “wat doe ik dit toch geweldig empathisch” gedrag van Anniko van Santen, die alle richtlijnen hoe om te gaan met Alzheimer patiënten aan de laars lapte wekte veel ergernis bij mij.
Welhaast juichend zag ze dat iets meer dan 10.000 mensen gedoneerd hadden. 10.000! Moet je daar nu echt zo blij van worden? Een bittere tegenvaller wat mij betreft!

Floriade

Omdat “we” bejaard heten te zijn hadden we, een hele tijd geleden al, besloten een dagje naar de Floriade, de land- en tuinbouw expositie die iedere 10 jaar gehouden wordt, te gaan. Een week tevoren stonden de media vol over het dreigende verlies van dit event, maar ja, de kaarten waren gekocht…..
De Floriade is dit jaar in Almere, de Vinex wijk van Amsterdam, waar echt totaal niets te beleven valt! Een stad met de sfeer waar een crematorium nog somber van wordt. Heel milieubewust zijn we met de trein gegaan en hadden we een taxi besteld die ons op het station zou opwachten om ons naar het hotel te brengen. Station (een donker eng gat met de uitstraling van een schuilkelder) uitgelopen en zoeken naar het bordje Taxi, maar niks te zien. NS personeel wees ons een plaats aan, maar geen taxi, waarna een andere NS medewerker ons naar een blauw gebouw verwees dat nergens bestond. Een stelletje BOA’s had ook geen idee waar taxi’s konden staan en de medewerker van NS taxi, die na 10 minuten eindelijk de telefoon opnam was boos omdat we niet waren komen opdagen.
Beste mensen. Almere is een dode slaapstad vol mensen die niets weten!
Dan maar de bus, en waar de bussen daar af en aan rijden, was de dichtstbijzijnde halte nog dik een kwartier lopen naar het hotel, wat verder erg goed was.

De dag erop dus naar de Floriade. Naar de bus lopen en vanaf het station een leuke zoektocht naar de pendelboot die ons naar de Floriade zou brengen. Op de boot, een afgedankte rondvaartboot, zou informatie worden gegeven over de Floriade, maar de Kapitein klaagde alleen maar over de stad en het spijt dat hij had uit Amsterdam te zijn vertrokken. En of we het schoteltje bij de uitgang van de boot zagen!

De Floriade is overigens best de moeite waard. Ik overwon een doodsangst door met de kabelbaan mee te gaan, deed prettige herinneringen herleven bij een glas Weissen in het Duitsland paviljoen en bewonderde het prachtige gebouw van Thailand. 
Maar toch miste er iets, iets wat moeilijk onder woorden te brengen is. Iets van vernieuwing, toekomst visie en organisatie. Een gemiste kans in deze tijd van stikstof, CO2 en andere discussies.