Blue Monday

Omdat mijn voornemen was (en altijd zal zijn) geen goede voornemens te maken, dacht ik geen last te hebben van dit artefact. Toch ging ik ziek van ellende naar bed. De dieptepunten van de dag:

• Twee levensdelicten waar pubers bij betrokken waren. Och, we zijn allemaal jong geweest toch?
• Ontvoering en dood van een kind van 4 jaar. “Het was toch echt een goede jongen” stamelde de moeder over de dader.
• Twee pubers gearresteerd in Manchester vanwege een aandeel in een antisemitische aanslag in Amerika. Maar ja, de meeste mensen deugen toch?
• Massale dump van nieuwe kleding in Chili, maar je, we moeten shoppen, shoppen, shoppen.

BooS

Donderdag was het zover, de uitzending van BooS. Na iets meer dan een half uur kon ik het niet meer aanzien en kreeg ik neigingen om over te geven. Hoe ziek zijn die mannen, nou ja, echte mannen geven het gewoon toe Ali!
Woedend heb ik hem meteen geblokkeerd op LinkedIn waar hij de ook  probeert de lieve coach uit te hangen. Laat hem maar lekker in Dubayy blijven samen met andere criminelen.

John de Mol

John was zo dapper te reageren in de uitzending. De dag ervoor was de stemming al vast gezet door berichten over angstcultuur en onderdrukking binnen Talpa. Daarom kon hij het per definitie ook nooit goed doen, het oordeel stond al vast voordat hij één woord had gezegd.
De enige fout waar ik hem op betrapte was dat hij zei dat VROUWEN moeite hebben met het aangeven van seksueel overschrijdend gedrag. Dat klopt wel, maar het geldt voor alle MENSEN, misschien zelfs nog meer voor mannen!
Ik heb “ervaringen” uit de tijd dat ik misdienaar was, toen ik op het seminarie zat en toen ik als enige jongen werkte tussen 100 vrouwen en nu, 60 jaar later heb ik zelfs moeite om deze zin te schrijven.
Door de verhalen van deze week gingen de doosjes die ver weg gestopt waren even open, maar ik doe ze weer dicht denk ik. Daarom kan ik ook maar niet beginnen te schrijven over mijn tijd op het seminarie, het zijn teveel emoties.

Conclusie

Een week die was zoals het weer, somber.