Deze week #TheKing. Rondvliegende #drones en #Zelenski die weer om wapens kwam vragen. Een paar dagen die tot #bezinning zouden moeten leiden maar vooral gingen over verregende #concerten. Paniek bij #werkgevers die maar niet aan #personeel kunnen komen, hadden ze maar moeten luisteren. In Rotterdam ging het #vuurwerk weer door en weten de #deskundigen het ook  niet meer. Zou het #tunnelvisie zijn? Een wilde staking bij #NedCar deed een hoop frustratie van vroeger ontwaken.

Karel de zoveelste

Terwijl Engeland zucht en steunt onder gevolgen van de Brexit ging de traditionele pracht en praal die hoort bij een van de meest gewelddadige en machtige koningshuizen ter wereld in volle hevigheid los. Een toneelstuk vol pracht een praal de nadrukkelijke boodschap dat Het Volk trouw een die oude man moest zijn, een oude man die ook nog eens God vertegenwoordigd in dat eilandje aan de andere kant van de Noordzee!
Zou Camilla, als ze ’s ochtends in de badkamer staan “God shave the King” zingen?
Dat dit nog kan in 2023 is vreemd.

Drones

Ineens vliegen er allerlei drones boven Rusland en worden brandstof voorraden aangevallen. Ook Moskou kreeg er een paar op bezoek. Natuurlijk ontkent Oekraïne iedere betrokkenheid, maar het is niet onmogelijk dat het de eerste tekenen van de grote tegenaanval zijn.
Zelenski vloog met ons regeringsvliegtuig naar Nederland om zijn keurig ingestudeerde speeches uit te spreken en om nog meer wapens te vragen. De man is als een kind dat een snoepje wenst en daarna en tweede, een derde…
Er breekt een spannende tijd aan vrees ik. De aanval van Oekraïne komt er snel aan en zal geniaal zijn denk ik,

4 en 5 mei.

Dodenherdenking en nationale feestdag (die eigenlijk alleen voor ambtenaren echt vrij is). Even stilstaan bij het verleden en denken aan het heden.
Voor de jeugd natuurlijk de gelegenheid om naar concerten te gaan en te feesten. Dat is toch belangrijker dan herdenken en bezinnen.

Arbeidsmarkt

Werkgevers overbieden elkaar in de jacht op personeel. Hadden ze maar geluisterd! Meer dan 10 jaar geleden voorspelde ik het tekort aan personeel al maar werd alom uitgelachen en belachelijk gemaakt. Er zouden toch robots komen en de automatisering zou zorgen voor een ongekende werkloosheid! En ik maar schrijven en roepen dat meer doen met minder mensen dé opgave was.
Wie niet horen wil moet maar voelen, ik ben in ruste en kijk hoofdschuddend naar de pogingen van personeelszaken om uit deze crisis te komen. Zalig toch dat nagenieten.

Rotterdam

Het klapt er aardig de laatste tijd. Pubertjes die voor een paar centen op stap worden gestuurd om links en recht bommen neer te leggen. Een drugsoorlog volgens de deskundigen en die kunnen het weten (denken ze zelf). Dezelfde (of zijn het anderen) deskundigen komen met plannetjes om de jeugd dit feestje te ontnemen. De ouders aanspreken roepen ze in koor. Terwijl vaak die ouders de basis hebben gelegd voor het criminele gedrag van de jeugd. Drugcriminaliteit  kent vele familiebedrijven.

NedCar

Verhaal van een trauma

Het blijft behelpen daar in het zuiden. Ooit  bedoeld als de redding voor de werkgelegenheid na het sluiten van de mijnen, nu een constant hoofdpijn dossier.
Toen ik lang geleden, eind vorige eeuw, gevraagd werd de outsourcing van de ontwikkelafdeling in Helmond te begeleiden, zag ik een gedreven management vol visie en plannen. Maar toen kwam de machtsgreep door Mitsubishi en op een kwade dag stonden alle Volvo medewerkers voor een gesloten poort. Een van de beste managers die ik ooit heb mogen meemaken Chris DeWulf werd de wacht aangezegd en de Japanners stelden een getrouwe aan. De beste man, financieel manager, kwam zich bemoeien met het outsourcing project en zou wel even met de bonden, die sterk waren bij NedCar, een sociaal plan bespreken.
Mijn ervaring bij andere projecten zoals Fokker stelde niks voor vond hij en met een vol leedvermaak zag ik hoe de onderhandelaars van de bonden, die best bang waren om met mij de confrontatie aan te gaan, hem stapje voor stapje van de tafel veegde. “Dat heb ik knap gedaan!” pochte hij na afloop, waarna ik hem even wees op de zeven heilige punten die hij had laten schieten. Kwaad liep hij weg.
Het hele outsourcing project, waarbij de verkoop aan een zeer gerenommeerde Duitse partij hoopvol begon liep uit op een geweldig fiasco, mede omdat het financiële genie erin slaagde een due diligence op te stellen te vol  fouten zat. “Dat zien ze toch niet” was zijn reactie. Nou, ik zag het en dat zou genoeg moeten zeggen. De overname ketste af, het oorspronkelijke ruime bod werd ingetrokken en de baan van ruim 400 top engineers, de mannen die onder meer de CVT hadden ontwikkeld, stond op de tocht.
Een trauma uit mijn loopbaan, waar ik nog steeds aan terugdenk, maar waar ik ook geweldige contacten in Duitsland aan overhield.
Vele jaren later werd ik gevraagd om de plant van Faurecia Automotive Seating te komen redden. Faurecia was toeleverancier van NedCar waar Mishushi nog steeds aan de macht was en was directeurtje nog steeds de scepter zwaaide. “We” maakten de stoelen voor de Colt en de Smart 4-4 die JIT en JIS (Just in Time en Just in Sequence) geleverde werden aan het enkele kilometers verder liggende NedCar werden geleverd. Samen met een stel jonge honden wisten we de plant in twee jaar tijd van een zwaar verliesgevend om te vormen tot een voorbeeldplant, de nummer één van de ruim 100 plants wereldwijd. Vanuit heel Europa kwamen mensen ons systeem bekijken, dat hét voorbeeld was van een werkende excellence systeem. En zo kregen we ook bezoek van BMW, die diep onder de indruk waren.
NedCar stond weer eens op omvallen. Mercedes had zich verkeken op de Smart, ze dachten heel naïef dat carrière meisjes die in Smart 4-2 later als ze groot waren een gezinnetje zouden stichten en dan wel een Smart 4-4 zouden kopen. Vergissing want die meiden gingen naar een Gasoline Porsche (Duits voor een Golf Diesel) of groter.
Dus weer stonden vele banen op de tocht. Ik belde even met Directeurtje over afstemmen sociaal plan en het inrichten van een mobiliteitscentrum, maar dat kon NedCar beter, dus deden ze pas mee toen wij na twee maanden al 80%  van de mensen hadden weten te herplaatsen terwijl ze daar nog overhoop lagen met de bonden en de OR waarvan de voorzitter alle macht binnen NedCar in handen had. Kortom, drama.
En toen kwam BMW er aan, want die hadden die plant van Faurecia in gedachten, die inmiddels druk was met sluiten. Faurecia besloot echter dat de toelevering vanuit Duitsland zou komen, ze waren niet zo blij met het Nederlandse arbeidsrecht. BMW zag dat het allemaal wat minder was dan verwacht en besloot te stoppen.
En nu zijn er wilde stakingen bij NedCar, mijn hart bloedt, het had anders gekund, het anders gemoeten. Na Fokker, wat ook een verhaal van stapelen van blunders was raakt ons landje ook de enige OEM in de automotive kwijt.
Het ergste is dat het allemaal voorkomen had kunnen worden. Hadden ze maar moeten luisteren.