Het was de week waarin onze geweldige #overheid er in slaagde een website te lanceren waarmee de boer kan kijken hoeveel geld zijn levenswerk waard is om uitgekocht te worden. Een website die naar verwachting werkt. #Berlusconi verliet het aardse een deel van Italië in diepe rouw achterlatend. #Omtzigts functie Elders was blijkbaar geen tekst van Rutte en daar gaat de kamer eens gezellig over vergaderen.
En het was de week van de #avondvierdaagse en als opa doe je dan toch mee?
Tot slot eindelijk een beetje #regen en als afronding een leuke #spreuk.

Stikstof.

Na maanden puzzelen is ons machtige en alwetende, maar alles behalve klantgerichte overheid zover dat er een website is waarin boeren zouden moeten kunnen zien of ze in aanmerking komen voor een uitkoopregeling.
Uiteraard heeft de overheid daar een van de bevriende ICTers bij gehaald om een website te bouwen en ja, met gezond boerenverstand, wat de meeste boeren wel en de overheidsdienaren niet hebben, kan geen mens er doorheen komen.
KISS (Keep it stupid simpel) is aan de doorsnee ambtenaar niet besteedt die werkt liever DISC. Nee, niet dat kleurenschijfje waarmee talloze adviseurs en trainers klanten mee bedonderen, maar Do It Stupid Complex.
Nu zijn ze weer op het idee gekomen om er een training voor te gaan geven. Ik hou mijn hart vast.

Berlusconi

Heel Italie rouwt (maar niet heus) want de man, die alle guilty pleasures die je maar kunt verzinnen plus nog een hoop meer in zich verenigd had, is niet meer. De boenga boenga party’s gaan hem missen, talloze grootogige en diklippige meiden treuren en veel moeders en vaders slaken een zucht van verlichting.
Politiek gezien was de man het Weberiaanse ideaal type van een populist, beter dan Trump, die overigens ook niet vies was en is van wat vrouwelijk schoon.
Maar ergens is de wereld verlost en kan Italie iets meer in vrede gaan rusten.
Ik geloof niet in de hemel of de hel, maar mochten ze bestaan, waar zou hij heen zijn gegaan. Ofwel, waar horen die BoengaBoenga feestjes thuis? Ik denkt dat de meningen daarover  verschillen.

Omtzigt

Ik vind het een gevaarlijke man, maar veel mensen dwepen met hem omdat hij zich hard maakt voor de toeslagen affaire en de tanden heeft gezet in het pensioen, iets waar overigens niemand meer iets van snapt, vooral omdat het aan de ene kant nodeloos ingewikkeld is gemaakt door economen en aan de andere  kant de angst door diezelfde economen en politici als Omtzigt wordt aangewakkerd.
En dat is meteen het gevaar van Pietertje, de man is overal op tegen, ziet overal gevaar en gaat dan zoeken naar dat gevaar. En zoek je gevaar op, dan vind je het ook.
Maar nu gaat er toch een beerputje open, want blijkbaar was het niet Rutte, maar de “dames” informateur die het beter vonden om  een functie Elders voor Dwarse Pieter te zoeken. En als vrouwen een gemeen plan maken, dan gaan ze verder, zeker als het om de macht gaat en dus is mijn vermoeden dat het “lekken” van “functie elders” door Ollongren een bewuste actie is geweest.
Ik ben benieuwd wat er allemaal uit deze doos van Pandora gaat komen, wetend dat Zeus de doos tijdig sloot zodat de “hoop” erin bleef zitten.

Avondvierdaagse

Omdat mijn schoondochter naar bijscholing moest vroeg mijn zoon of we de avondvierdaagse mee wilden lopen met de kleinzonen. Natuurlijk doe je dat als opa en oma en zo stonden we bij 30 graden in de schaduw klaar op het dorpsplein van een naburig dorp tussen een massa gillende kinderen en overijverige vrijwilligers die weinig kaas van organisatie gegeten hadden.
Wat dat betreft blijde jeugdherinneringen. Maar waar we lang geleden onderweg een bekertje slappe ranja kregen, hadden veel kinderen een rugzakje vol met energiedrank en snoep, waarmee ze met gemak de halve Sahara hadden kunnen door trekken. Sommige ouders waren gekleed alsof ze het Pieterpad in twee dagen gingen bedwingen, met vaak nog een rugzak vol met reservedrank en snoep voor als de kinderen toch een gebrek aan vocht en calorieen zouden hebben.
De route was alleen te vinden in een app en dat zorgde meteen al voor problemen omdat een ijverige moeder die alle vooroordelen over de problemen met navigatie, kenmerkend voor vrouwen, bewees.
We gingen op stap en na 500 meter (10% van de expeditie) begonnen de eerste klachten over vermoeidheid en de afstand. Tja, als je met de auto de 200 meter naar school aflegt en thuis druk bent met gamen…
Om een lang verhaal kort te maken, een korte tocht van 5000 meter werd een kruistocht waar we, door de vele  rustpauzes en discussie bij ieder kruispunt iets meer dan twee uur over deden kwamen we aan en konden de kids een stempel en een snoepje halen. En zo werd het toch nog een beetje gezellig.

Spreuk

Het leven is net een frikandel, je moet er zelf iets speciaals van maken.