Geheel in de stijl van de tijd begin ik met een #excuus. Even stond #Matthijs weer op zijn geliefde plek, midden in de schijnwerpers. #Akwaso was weer eens niet tevreden en een even kortzichtige als naïeve wet over #plastic werd actief. De #koning zocht ook twee keer de aandacht, wat was het mooi en vertederend, die kan met een gerust hart naar Griekenland vliegen.
Tot slot een #ervaring die eigenlijk best grappig was.

Vluchtelingen.

Vorige week schreef ik groot over een duikboot waarin mensen omkwamen. Ik vergat aandacht te geven aan de honderden mensen die omkwamen bij de zoveelste ramp met een boot vol vluchtelingen voor de kust van Griekenland. Mijn excuses daarvoor.
Het geeft iedere keer weer dat bekende gevoel, dat mijn vermogen om mensen te helpen even groot als beperkt is. Je leert helaas te leven met deze paradox.
Er bestaat geen eenvoudige oplossing voor dit soort problemen. Ik volg dan ook altijd mijn eigen advies op: wees je bewust van je beperkingen en probeer alles wat binnen je macht ligt om de zaken beter te maken. En dat is vaak al moeilijk genoeg.
Rest diepe rouw en onbegrip dat er leiders zijn die zo met mensen omgaan dat ze hun vaderland willen ontvluchten, juist in het deel van de wereld waar de wortels van de mensheid en daarmee onze beschaving liggen.

Matthijs.

Waar het doorsnee slachtoffer van cancelen door de versofte woke wereldverbeteraars de rest van de loopbaan kan vergeten, gloort er voor eentje eerherstel. Het gerucht dat Matthijs weer terug komt op de buis ruist door het Hilversumse.
Waar is niet bekend, maar de naam van Slagter, die met een kop van een Jezus op leeftijd, met een simpel gebaar de zonden van Matthijs zal vergeven en vooral vergeten, daarmee een voorschot nemend op een algehele amnestie voor alle boeven in het MediaPark en de weg vrijmakend voor een volgende carrièrestap voor Wiersma of beter Klaver of Arib, want je moet wel een beetje links zijn tussen de miljoenen in het Gooi.
De echte reden zijn natuurlijk de kijkcijfers die langzaam maar zeker wegzinken in het moeras van omroepland maar voor de bobo’s wel tellen.
Matthijs El Salvador, zijn zonden zijn hem vergeten….uhh, vergeven, de Godheid van de Nieuwskerk.

Akwasi

Akwasi, die nog steeds niet snapt dat ook discriminatie geen exclusief voorrecht is voor witte mensen (alleen al die eis dat “blank” niet mag omdat dat woord voor zuiver zou staan is racisme) vind de tegemoetkoming slavernij die ergens is gepubliceerd, een schijntje.
De man moet eens beseffen dat zijn voorouders in Ghana zwaar medeplichtig waren aan de slavernij door ander stammen te overvallen de  gevangen genomen mensen voor veel geld te verkopen. Ze Hij kan er beter eens over gaan nadenken om zelf excuses te maken aan de slaafgemaakten vanwege de rol van zijn voorouders. Maar nee, hij wil geld zien!

Plastic

Een Juli, we gaan betalen voor plastic! Op de kassabon komen de kosten te staan van de plastic verpakkingen waarin onze aankopen verpakt zijn.
In het Brabants Dagblad schrijft een journaliste, die uiteraard druk meedoet aan de hypes die vooral in Linkse kring populair zijn dat ze zich schaamt om al het plastic dat in haar huis komt. Ze beschrijft een bestelling bij de cafetaria Drie friet met mayo, kipnuggets, frikandel, kroket en kaassoufflé, tien bakjes! Inderdaad, schaam je, trut! Pak aardappels, snijdt ze in reepjes en smijt ze in airfyer, samen met in karton verpakte snacks! Dat scheelt tien bakjes. Ja, je moet er wel wat voor doen, maar al met al koste het waarschijnlijk minder tijd dan de wandeling (ohhh, nee, je gaat met de auto!) naar de cafetaria, het wachten tussen al die andere hongerigen die te lam zijn zelf te koken, en de terugreis met friet die ondertussen weer slap en smaakloos is geworden.
Wat zeg je? Ohhh, je bestelt het en laat het een uitgeknepen werkstudent op een fiets brengen! Natuurlijk ja.
Het hele idee van de plastic vermelding op de kassabon is weer eens een voorbeeld van de wereldvreemdheid van Den Haag, waar dit soort dingen door bejaarde hippies en overjarige kabouters worden verzonnen. Als de mensen dat op de kassabon zien staan, dan worden ze zich de milieu impact wel bewust denken ze.
Nou, in de echte wereld kijkt 80% niet naar de bon, ze vragen hem niet eens. En doen ze het, dan gaan ze mopperen in de winkel, samen een kassière afrossen of de supermarktmanager uitschelden. Maar ja, die kunnen er ook niks aan doen.
Overigens halen wij ons fruit al jaren in eigen tasje, bakken we onze frietjes en snacks in de airfryer en koken we ieder dag zelf. Wel zo gezond toch?

De Koning

Na een kleine mode- en hondenshow op het (voor honden verboden) Zuiderstrand in Scheveningen sprak  de koning in Amsterdam een mooi ingestudeerd versje met spijt voor de slavernij door zijn voorouders uit. Ontroering alom!
Ondertussen halen we vakkrachten uit het buitenland die we hier gaan uitbuiten omdat de jeugd te lam is om dat werk te doen.
Zoek de verschillen….

Ervaring

Deze week had ik een afspraak bij de mondhygiëniste. Geheel naar de normen der geneeskunst was ze te laat en raakte ik in gesprek met een ander slachtoffer. Het gesprek kwam op autisme en zoals mijn trouwen lezers weten heb ik een vorm van Asperger, wat ik mijn gesprekspartner meedeelde, net toen hij geroepen werd voor zijn behandeling. “Veel plezier” zei ik met veel gevoel voor understatement. “Mijn plas stinkt ook als ik asperges eet” waren zijn laatste woorden voordat hij werd overgeleverd aan de behandeling is de martelstoel.