Een drukke week waarin de #slimste #mens weer begon, de #Hollandse #zomer naar een nat hoogtepunt ging en er weer eens ophef was over #cum #laude wat voor de #watjes van vandaag de dag tot spanning lijkt te leiden. Bij mijn cluppie was er iets te doen over het #uitvak, wat laat zien dat #supporters hoofdzakelijk emotioneel betrokken zijn, er was natuurlijk de #pride maar vandaag is de #hetero weer de baas, speelden #activisten weer hun domme spelletjes wat alleen maar tegen hun idealen werkt en was er het #WK #wielrennen.
De slimste mens.
Het is weer begonnen, twee mannen op een leeftijd waar ik zelfs ik me jong bij voel testen de kennis van bekende Nederlanders die ik zelden ken. Het is saai en je leert er alleen maar van dat de algemene kennis van BNers ver beneden peil is. Is er een antwoord goed dan prevelt de ene oude man: “ja en herhaalt het antwoord” met een verbaasde intonatie. De andere zit te zuchten en wacht duidelijk tot het afgelopen is. Soms mag hij een vraag beantwoorden, iets wat duidelijk gescript is en regelmatig slaat het antwoord nergens op, foutje van de redactie zullen we maar zeggen. Heel zelden weet hij overigens wel eens de spijker op de kop te slaan overigens als er een niet gescripte vraag komt, ik veer even en dut weer verder.
Het programma is gekocht van de Belgen waar het al 20 jaar ook veel bekeken is. Recent vond ik een aantal series op Usenet (ja, ik download, had je niet verwacht van een zeventigplusser toch) en we genieten er dagelijks van.
De oude man daar is een stuk jonger en in Nederland ook niet onbekend omdat hij vorig jaar trachtte de slimste hier wat humor te geven, zeer tot ongenoegen van de bebaarde bejaarde die jurylid heet te zijn. Erik van Looy dus. Erik is het pispaaltje, iedereen valt hem aan op zijn leeftijd, de film Loft die in Amerika flopte en zijn gebit. De jury bestaat uit humoristen die overigens niks meer in te brengen hebben dan humor waardoor het vaak schaterlachen is. De kandidaten zijn BVers, bekende Vlamingen, die ik vaak ook niet ken, maar wel heb leren kennen.
En een daarvan heeft een diepe indruk bij me nagelaten, Delphine Lecompte. Een fragiele, verlegen vrouw, die erbij zit alsof ze alle ellende van de wereld op haar schouders heeft. Ze is dichteres en dat is te merken aan haar taalgebruik dat uitblinkt in prozaïsche zinnen. Ze heeft zichzelf uitgeroepen als beschermvrouwe van de verschoppelingen omdat ze zelf een leven achter zich heeft vol ellende. Ik ben van haar gaan houden, heb diep respect voor haar en verslind haar werk vol duistere humor, die me doet lachen als je eigenlijk zou moeten huilen.
Hadden we maar een BNer als haar!
De Hollandse Zomer
Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam. Nou zachtjes, nee, het klettert naar beneden. De regenton loopt over. Het is nat, zeer nat. Klimaatverandering! roepen de activisten. Normale Hollandse zomer roepen de meteorologe en de journalisten praten beide na.
Nu is dit de 71e zomer die ik meemaak, waarvan toch zo’n 65 bewust en, het kan zijn dat dementie toeslaat, maar ik kan me wel herinneren dat we soms in augustus op straat met luchtbedden rond dreven. Maar weken op rij een zondvloed waarvan Noah al zei: “Een beetje regen gaat maar de overdaad schaadt, waarna hij planken en spijkers zocht om een ark te gaan bouwen, kan ik me met de beste wil ter wereld niet voor de geest halen. Is het dan klimaatverandering? Die ontken ik niet, want het klimaat verandert al zolang de aarde bestaat. Opwarming die voor meer verdamping zorgt? Zou kunnen. En windmolens op zee die voor extra verdamping zorgen en door vermenging van luchtlagen voor meer neerslag? Recent zag ik een artikel in het AD dat die uitleg gaf. Het vreemde is dat het nergens meer terug te vinden is.
Als de verwachtingen kloppen beste lezers, dan zit u eind van de week weer in zomerkostuum ijs te eten op een terras en is al die regen al weer snel vergeten.
De activisten gaan dan weer klagen over klimaatverandering, de meteorologen over droogte, de journalisten vullen de kranten en media en het leven gaat door.
Cum laude.
Toen ik als 10 deden we Tour de France in de klas en ik was ver voor op het peloton. Ik schaamde me kapot, ook omdat het shirt er een beetje veel besmuikt uitzag.
Met een negen komma drie studeerde ik in 1989 als tweedekanser af als personeelwetenschapper. Dan kon je de caligraaf van de toen nog KUB vragen met gouden letters “cum laude” op je bull te zetten. Laat maar was mijn reactie.
Kortom, ik loop niet graag te koop met prestaties die ik dankzij mijn genen heb kunnen realiseren. Doe maar gewoon, dat is gek genoeg toch?
Deze week waren er weer eens “deskundigen” die van het predikaat “cum laude” af willen. Dat zou te veel druk leggen op al die arme studentjes. Ze zouden daardoor in een burn-out kunnen belanden.
Nu werk ik als vrijwilliger met studenten met ambitie, meiden en jongen die wat willen bereiken en daarom op de uni al een stapje meer doen. Je ziet ze zelden in de kroeg, ze werken. En geen van deze mensen maakt zich echt druk om een cijferslijst of een extra vermelding.
Er zijn ook studenten die, hoewel ze geen economie studeren, erg goed kunnen rekenen. Sinds 5,5 door de versofting ook al als een voldoende worden gezien werken ze daaraan en voor de rest zijn ze druk met het studentenleven dat zich hoofdzakelijk in uitgaansgelegenheden afspeelt.
Stel u heeft een organisatie en zoekt werknemers. Wat wilt u dan hebben? Eentje met een extra predikaat op de bull of het diploma? Eentje die weet dat je met hard werken veel kunt bereiken of een die constant druk is met het vaststellen de werk-vrijetijdbalans?
Kortom, laat de versoftende deskundigen eens beter nadenken over wat echt belangrijk is. Laten we eens een einde maken aan de macht van de watjes en zelfbenoemde deskundigen.
Het uitvak.
Volgens de media is er een rel gaande bij mijn clubje. Het uitvak, een vak waar de supporters van de bezoekende de wedstrijd kunnen aanschouwen wordt, zoals bij de meeste andere stadions het geval, hufterproof gemaakt.
En eerlijk gezegd, niemand binnen de club is er blij mee en in de stad alleen maar de burgemeester, VVDer naar verluid maar nog linkser dan de doorsnee klimaatactivist.
De supporters, onder aanvoering van een VVD gemeenteraadslid klagen steen en been. Het zou niet gastvrij zijn, daar hebben ze gelijk in en je kunt er slechts een deel van het veld goed mee zien, ook waar.
Maar gastvrijheid kent een andere kant, je gedragen als gast. Het afgelopen seizoen was de gemiddelde schade veroorzaakt door uitsupporters € 15.000,--. Vaak waren deze gasten drukker met het afsteken van vuurwerk en het opstoken van de ook niet echt lieve jongetjes van vak E en de KingSite.
Er was een tijd, niet lang geleden, dat ik met mijn broer en vader naar een uitwedstrijd reed. Bij het stadion aangekomen kochten we een kaartje en gingen we tussen de supporters van de thuisploeg zitten. Gezonde rivaliteit, grappen over en weer en vaak een vriend voor anderhalve dag rijker.
Wat is er gebeurt dat je nu alleen maar met een bus vol stomdronken en doorgesnoven jongeren je club in een soort van kooi kunt zien spelen en aanmoedigen?
Jaren volgde ik de club uit en thuis, maar uit, nee, geen zin meer in. En dat komt echt niet door het uitvak, want dat is een gevolg van de ontsporing van de moraal van de mens.
Pride
Het botenfeestje barste weer los, zelfs God deed mee met een strakke regenboog hoog in de lucht. Iedereen die wat wil voorstellen deed mee, want uiterlijk vertoon is belangrijk op zo’n dag.
Vandaag, maandag, gaan we weer over tot de orde van de dag toch?
Activisten
Weer wisten een paar doorgeschoten activisten de media te halen. Eerst door bij de Efteling de show te verstoren omdat ze het gebruik van paarden een zwaar misdrijf is. Later hebben een paar types het WK wielrennen een uur stil te leggen door zich met zwaar vervuilende lijm vast te plakken aan de weg. Dat ze met deze irritante acties juist mensen tegen zich hen en hun doelstellingen keren schijnt niet in die gebrainwashte koppie door te dringen.
Wanneer krijgen ze eindelijk een plakschaamte?
Mathieu.
Naast voetbal, in het bijzonder WillemII, ben ik een hardcore wielerfan en daarom zat ik zondag aan de buis gekluisterd met Discovery Plus op het scherm dat de hele wedstrijd uitzend met deskundig commentaar en zonder reclame onderbrekingen.
Niet de NOS dus, het commentaar van de NOS van narcisten die zelfs op een e-bike niet vooruit komen maakt en steeds weer zelf genoegd de wedstrijd onderbreken door papa en mama, kinderen en kleinkinderen te laten zien dat ze in een straat staan en de renners in weg zitten, maakt voor mij ieder verslag ondraaglijk. Het gaat om de sportmannen en vrouwen, niet om een NOS-Narcist.
Het nadeel van het WK is dat het nationalistisch is wat renners die normaal met elkaar rijden in een ploeg nu tegen elkaar rijden (of omgekeerd) in een shirt dat ze normaal niet dragen. Nationalisme bestaat en is een wereldburger zoals ik een doorn in het oog.
Daarom had ik mijn voorkeuren op een rij, een Nederlander een Belg en een Sloveen, gewoon de beste eendagsrenners van het moment.
De man die deze keer in het shirt van Nederland (eindelijk eens een keer niet een en al oranje) reed anderhalve ronde voor het einde weg, viel nog een keer onderweg (hartslag ineens zo hoog dat mijn sporthorloge me adviseerde even de cardioloog te raadplegen) en won. Mathie van de Poel, zoon van Adrie, ook een talentvol rennen en kleinzoon van Poulidor, de eeuwige tweede die, mocht er een hemel bestaan, daar de boel toch even op stelten zal hebben gezet. Wout van Aert tweede, verdiend, Tadej Pogačar (ook verdiend) derde, het beste podium in jaren en het werd nog mooier omdat aftredend wereldkampioen egocentrist Remco Evenepoel niet eens de top 10 haalde maakte het feest compleet.
Op naar de dames!
