Deze week #Oppenheimer die veel herinneringen bij mij losmaakte. Meneer #Erisman die mee wil doen aan het klimaatdrammen, wat hij later weer afzweert. Lijkt Rob Jette wel.
Weer eens de #slimste, waar blijkbaar alleen maar BNers (die ik vaak niet ken) aan meedoen zonder enige parate kennis. Ten slotte het #Transferwindow wat binnen de politiek volop draait.

Oppenheimer

Ik hou niet van drukte en vind popcorn verschrikkelijk stinken, dus een volle bioscoopzaal geeft me geen prettig gevoel. Maar de film Oppenheimer wilde ik zien. En terecht, hij liet een diepe indruk na. Aan de ene kant de herkenning. Hij kwam laat thuis en vond zijn vrouw bijna overspannen (tegenwoordig heet dat burn-out) met een huilende baby aan. Flashback, keihard bezig met een loopbaan in de politiek overkwam me dat ook. “Kijk, dat is papa nou” de woorden galmden weer dor mijn hoofd. Ik gaf de politiek op en ging de aandacht besteden aan mijn gezin. Ik deed dat echt, in tegenstelling tot wat politici nu beweren, maar dat terzijde.
Natuurlijk was en is de atoombom de meest verschrikkelijke uitvinding ooit van de mens, erger nog dan de smartphone, al maakt die wellicht veel meer slachtoffers. Maar de smerige politieke spelletjes die eigenlijk het verhaal zijn van de film. Het kwam allemaal terug, de jaren bij LNV waar roddel en achterklap vaak de intimidatie overtroffen. De manier waarop politici mensen monddood maken, de bevelen om mensen te ontslaan “het geeft niet hoe” mijn weigering wat uiteindelijk het onvermijdelijke betekende. Nee, we vielen niet uit ramen of kregen gif toegediend, het was harder en pijnlijker.
Het kwam allemaal terug tijdens de film. Thuis gewoon even goed uit moeten huilen.
Gelukkig kent de film ook leermomenten, citaten van echt geleerde mensen, die laten zien dat je beter in de wetenschap kunt werken dan in de politiek. Want wetenschap is waar mensen presteren.
Nog niet geweest? De film is wat mij betreft een aanrader en bedenk dat ook hier spelletjes worden gespeeld die je daar ziet.

Erisman

De Klimaatprofessor wordt hij genoemd, adviseur van de overheid. Voor mij een bewijs van de stelling van Schopenhauer dat geleerden zich dom hebben gelezen. En niet alleen de geleerden, heel veel mensen hebben hun denken ingeruild voor vermeende waarheden die van een scherm afkomen. Want boeken lezen doen we nauwelijks meer.
Erisman denkt dat de eigen auto niet meer kan. Och, ik vind al jaren dat de meeste mensen best zonder auto kunnen, maar zijn argumentatie laat een geweldige tunnelvisie zien.
Op de eerste plaats zijn gebrek aan mensenkennis, een kwaal van veel bèta mensen. Je pakt de auto niet af, zelfs de mensen die naar de voedselbank moeten doen dat met hun eigen auto toch? Hij stelt dat er te weinig grondstoffen zijn om alle accu’s te maken om iedereen elektrisch te laten rijden, hij weet dus niet dat er gewerkt wordt aan accu’s die bekende grondstoffen niet nodig hebben, meer vermogen leveren en sneller opladen dan dat je nu een tank vol laat lopen met fossiele brandstof, binnen enkele jaren op de markt komen.
Hij leest ook alleen maar boeken, artikelen de zijn waarheden verkondigen. De Paus leest de bijbel maar zal Nietzsche  verbannen.
Waar Erisman ook fout zit is zijn quote: “Al te veel alarm slaan over het klimaat is niet nodig, dan verliezen mensen alleen maar hoop” Het eerste deel is waar, het tweede deel is dat steeds meer mensen een afkeer krijgen van het agressieve dood en verdoemenis verkondigen van activisten. Die om de haverklap overal opduiken met hun bangmakerij uit het evangelie van Paus Timmermans. Wat, net als het evangelie van de oude man in Rome een verzinsel is. Daardoor verliezen steeds meer mensen de zin om iets te doen aan het klimaatprobleem, zoals de auto de deur uit te doen.

De slimste?

Philip: “welk woord wordt het vaakste gebruikt bij dit programma?” Kandidaat: “Ja”. Philip: “ja, dat is ja, ja, ja.”.

Transferwindow

Binnen de voetballerij mochten tot en met 1 september nieuwe spelers worden aangetrokken (gekocht of gehuurd) van andere clubs.
Binnen de politiek was deze datum blijkbaar het startsein. En zo worden de BBB en NSC een soort vergaarbak van politici die kort geleden nog aangaven meer tijd aan het gezin te willen besteden of denken hun loopbaan wat kleur te geven.
Is dat de nieuwe politiek?