Deze week: De #moraal-politie slaat weer eens door. #verslaving en een #overpeinzing. Natuurlijk aandacht voor de #Olympische-spelen.

Uiteraard #recht-voor-zijn-Jaap en een toepasselijke #kreet-van-de-week.

Moraal?

Er zijn blijkbaar mensen die als een spion uit vroegere communistische landen, zoals we ze kennen uit spannende boeken  en films, of uit streng religieuze dictaturen, de hele dag vullen met het nauwkeurig kijken naar televisie of er ergens iemand iets doet wat niet zo goed past binnen de bekrompen denkwereld van woke. En maandag hadden ze al prijs want toen RTL EditieNl,  waar woke uiteraard streng toezicht op houdt, het is naar hun mening rechts commercieel kapitalistisch, schakelde naar de  nieuwsredactie was gedurende enkele miliseconden te zien dat twee medewerkers de bekende middelvinger opstaken!
Beeet! Meteen melden op alle socials, die medewerkers moeten hangen! Ontslag op staande voet!
Tja, hoeveel moraal heb je nog als je zo bent geworden?

Verslaving

In het Brabants Dagblad van woensdag zag ik deen artikel over een onderzoek door een student Amy Althof uit Hedel die met een paar vegen al haar sociale media naar de digitale prullenbak dirigeerde. Met haar project ‘Lieve Social Media,’ won ze onlangs de prijs voor het beste afstudeeronderzoek van haar opleiding.
Ik erger me al jaren aan die verslaving aan de media die we om wat voor reden dan ook “sociaal” noemen.
In mijn jeugd gingen we in de weekenden uit, dronken we een biertje, soms wat meer, in een kroeg die blauw stond van de rook. Je hoorde er pas bij als je een drumstel (een zak drum shag met vloei) in je borstzak had. Wilde je wat meer intellectueel over komen dan had je een pijp gevuld met “voortrekker” waar je aandachtig aan lurkte terwijl ze diepgaande gesprekken hadden over de zin van het leven.
Waren we verslaafd aan roken? Waarschijnlijk wel, al zijn er voor zover ik weet binnen de naaste kring geen rokers aan kanker bezweken. Maar we waren onszelf, al speelden we soms een rol.
Als ik de jeugd  van nu totaal afgesloten van de wereld, de blik strak op het scherm, zie ronddwalen als zombies in een slechte horrorfilm, zie ik mensjes die niet alleen ieder contact met de wereld, maar ook met zichzelf hebben verloren. Ze doen wat influencers doen, denken is er niet meer bij, een gesprek voeren kunnen ze alleen maar met hun duimen. Ze zijn alles behalve mens.
Amy zag het een beetje, al geeft ze wel aan dat ze zonder WhatApp niet kan leven, dus zelfs de enkeling die het licht zegt gezien te hebben, is verslaafd, want zonder WhatsApp kun je ook best, het lukte tenminste 16 jaar geleden uitstekend. Met je SmartPhone kun je namelijk ook praten met andere mensen! Maar ja, tientallen jongeren houden psychologen en psychiaters aan het werk omdat ze “belangst” hebben, gewoon praten met elkaar, dat wat mensen van andere zoogdieren onderscheid, nee, dat kan niet meer!
En het is niet eens een verschijnsel van nu, het speelt al decennia. Al het werk van ons Boomers is weg.

Overpeinzing

Hieronymus van Alphen schreef in 1787 “Mijn spelen is leren, mijn leren is spelen”. Op de een of andere wijze kwam deze zin de week mijn brein, vol met mannetjes en vrouwtjes die constant tegen elkaar zitten de roepen en te schreeuwen, binnen.
Ergens op Linkedin, zowat het enige netwerk dat ik nog volg schreef iemand dat leren leuk moet worden gemaakt, dan gaan de kinderen het wellicht beter doen. Ja, vandaag zit het hele internet, vooral Insta, TikTok en Youtube vol met beelden van idioten die kinderen brainwashen wie ze moeten zijn. En ze worden zombies die doelloos rondlopen. School vinden ze niks, ze zitten de tijd uit, staren ongeïnteresseerd voor zich uit, niet wetend wat te doen zonder een scherm voor hun neus. En over enkele jaren zitten ze op een stoel achter een scherm kansloos te zijn met een narcistische middlemanager, zonder enig uitzicht op een leven en dan komen ze er achter dat ze hun leven hebben vergooid.
En scholen en "deskundigen" werken er druk aan mee, “laat ze kind zijn”, “het brein moet nog groeien”. Dat het tijdens die groei compleet verkeerd wordt geprogrammeerd, detail toch.
Gelukkig ben ik al zo oud dat ik in mijn laatste jaren nog kan doorbrengen met wat hulp van de generatie die we zelf hebben groot gebracht met lessen in respect en de wetenschap dat je best wat mag doen voor de maatschappij. Wat er over 20 jaar met de ouderen gebeurt? Ik vrees ervoor.

Franse slag

Ik heb vaak met Fransen mogen, nou ja, moeten werken en echt, voor een Asperger is dat geen pleziertje, want de Franse slag, leven als god in Frankrijk, het is allemaal waar. Dus hield ik mijn hart vast toen de olympische spelen aan parijs werden gegund. En ik werd niet teleurgesteld!

Biden kreeg de hoon van veel mensen over zich omdat hij Poetin met Zelenski verwisselde. Maar de speaker bij de opening van de spelen in Parijs liet zien dat het menselijk was. Want Zuid Korea aankondigen door Noord Korea om te roepen, och, detail toch, ze grenzen toch aan elkaar.
Even later de olympische vlag onderste boven ophijsen? Het kan gebeuren toch? Althans in Frankrijk wel.
De beeld registratie van het tijdrijden voor vrouwen en mannen was een aaneenschakeling van schakelingen, dan weer een beeld van een sportmens, dan weer beelden van gebouwen en dan weer beelden van  10 minuten eerder. Gelukkig wisten ze de laatste 100 meter van Evenepoel nog in beeld te krijgen, die terecht won.

Recht voor zijn Jaap

Wie kent ze nog, de kronkels van Carmiggelt? Jaap wel en net als ik kan hij er uit citeren.

Kreet van de week

Er zijn 500 miljoen mensen op Facebook, maar wat zeggen ze tegen elkaar? Weinig.
Elmore Leonard