Deze week,  De #Fietshelm, de #Nees een #commercial en als #toetje de geschiedenis van het land der #Joden in een notendop.

Uiteraard #recht-voor-zijn-Jaap en de #kreet-van-de-week.

Fietshelm

Weer eens een discussie over weinig, de fietshelm. Mijn gedachten gaan pakweg 55 jaar terug, ik reed fiets, maar veel andere pubers hadden, afhankelijk van het “believe system” waar ze in leefden en Puch of Floret, brommers voor de jongeren. En de hele stoere die compenseerde hun kleine geschapen piemelte met een integraal helm, want dat was stoer.
Toen echter de overheid, toen al even wijs als nu, besloot dat voor brommers een helm verplicht werd, diverse kennissen en vrienden hadden inmiddels de EHBO van binnen gezien, waren het juist die stoere binken die dat ding demonstratief achterwege lieten.
Ik draag al jaren een helm bij het fietsen, niet omdat ik onzeker ben en oud, maar omdat er ook veel jeugd en andere minder voorzichtige bestuurdes op de weg zijn.
En die helm heeft me al heel wat hoofdpijn (en erger) bespaard. Dus ik zeg “doen”.

De Nees

Ik was een jaar of 16 toen we  een keer op bezoek waren bij een vriend van mijn vader, ze kenden elkaar van “het spoor” toen een neefje even langs kwam. Beetje over voetbal praten en hij beweerde dat hij best goed was. Ik snoefde tegen dat ik best een goede keeper was. Even kijken?
We stonden even later buiten, ik tussen de twee jassen die in die tijd voor goal stonden, hij op pakweg 11 meter. Hij nam een aanloop en even later helse pijn. Ik had te laat gereageerd en hij schoot door het midden.
Zijn naam? Johan Neeskens. Ik ben dus een van de weinige keepers die ooit een penalty van hem hebben gestopt. Dat was twee weken pijn waard toch?
Johan is overleden, een held is niet meer bij ons, hij werd maar net 73 jaar, maar zijn penalty in 1974 vergeten we nooit!

Commericial

In de geest van de “friet-patat” discussie als het gaat om patat frites, gebakken patatten, aardappels dus hadden de marketeers van een bekende fastfood keten weer eens een idee dat alleen marketeers kunnen hebben, een ruzie over een broodje hamburger, waar die keten befaamd om is. Is het een broodje of hamburger en ieder mens die langer dan 1 seconde kan nadenken weet het gewoon. Het is een broodje calorieën met meer groente dan je krijgt in een vijfsterren restaurant.

Een stukje geschiedenis.

Momenteel is er behoorlijk wat roering en discussie over de oorlogen waar Israël de dagen mee vult en veel activisten gaan in hun redenering terug naar 1948 toen de VN in al haar wijsheid de joden het land Israël cadeau deden, in de hoop dat ze daar in vrede samen konden leven met de mensen die er toen woonden. Naïeve gedachte,  zo leert de geschiedenis sinds toen.
Daarom een korte geschiedenisles over dat stukje land.

De joden zijn aanhangers van een mono-religie die in Egypte ontstaan is, zo’n 4000 jaar voor onze jaarteling (BCE). Uit recent gevonden geschrifte in Egypte valt de naam Mozes, die familie was van een van de Farao’s, aanhanger was van deze religie die niet goed paste bij de religie die de Egyptenaren aanhingen van een oppergod (De Neter) en vele ondergoden (de neteri) met als aardse vertegenwoordiger de Farao.
Mozes en zijn geloofsgenoten werden verbannen en trokken door de woestijn en vestigden zich ca in dat stukje grond aan de Middellandse zee en verzonnen later dat ene god hen dat stukje beloofd had.

Als we echter de bijbel nalezen dan blijkt dat de beschrijving van het beloofde land eerder bij het land tussen Tigris en Eufraat, nu Irak en indertijd een zeer rijk en vruchtbaar land of een stuk woestijn ronde de berg Sinaï in wat nu Saudi Arabië is en ook toen al ruige en onbewoonbare woestijn. Voor de duidelijkheid, van olie was er toen nog geen sprake. Overigens, waar in het boek Exodus over de berg Sinaï wordt geschreven staat in een ander boek Deuterium de berg Horeb genoemd. Maar ja, die ligt ook in de Sinaï woestijn.

Maar hoe dan ook, ze woonden en leefden eeuwen op de stuk land, zonder noemenswaardig problemen totdat een nieuwe religie, verzonnen in Rome, hen beschuldigde van de moord op hun profeet, Jesua (waarvan het bestaan nooit bewezen is). En, opgestookt door de christenen, hebben de romeinen eind eerste eeuw CE de joden uit dat land verjaagd, bekend als de diaspora.

610 CE was er ene Mohamed die dacht de geroepen profeet te zijn en die daarom een groep joden in Medina vroeg hem als de profeet waar ze op wachten te erkennen. Dat deden ze niet en Mohamed was daar niet blij mee en besloot onder meer het land dat volgens de bijbel de Joden toebehoorde te bezetten, dat vonden de christenen nu weer niet leuk trokken gewapend die kant op, de kruistochten.

Uiteindelijk ontstond begin 20^e eeuw de idee om de joden weer samen te brengen in het stukje grond waar ze volgens hun bijbel recht op hadden en in een soort van collectief schuldigheidsgevoel wees het Westen hen dat stukje land weer toe in de ijdele hoop dat ze samen met de overwegend islamitische bevolking die er al woonde. Dat leidde tot een aaneenschakeling van oorlog en geweld tot de dag van vandaag.

(BCE staat voor “Before Common Era”, waar “Before Christ” de gewoonte is. Ik gebruik dit omdat ik niet geloof in die Jezus van wie het bestaan nooit bewezen is.)

Recht voor zijn Jaap

Wel eens een ongemakkelijk moment meegemaakt? Lees en huiver.

Kreet van de week

Enkele mensen leven eenmaal. De meeste mensen leven nulmaal.

Jacob Israël de Haan