Omdat de kat een akelig hoestje had, zat ik met het dier, veilig in een carrier, bij de dierenarts. Even verderop zat een dame die ik ervan verdacht een breiwerkje bij te hebben, dat, toen het plotseling op de grond viel, een dier bleek te zijn.

“Mooie cavia” probeerde ik de stilte te doorbreken.

Zowel de vrouw als het dier wierpen me een blik toe die duidelijk bedoeld was om tenminste te verwonden.

“Dit is een langharige Chihuahua beet ze mij toe” en de hond onderstreepte dat met een ferm kefje en een blik die mij deed vermoeden dat het diertje dacht tenminste een Bouvier te zijn, wat, zo vertelde mijn oma me eens, Frans voor bijten is.

Haastig keek ik naar mijn kat, die op haar beurt probeerde de chihuahua met haar laserogen te doden. Gelukkig kwam er op dat moment een wat oudere man met een hond van onbekend ras binden.

‘Mooie hond’ doorbrak ik de stilte.

‘Een Straton’

‘Een Straton?’

‘Chique voor Straathond. Een vuilnisbakkie of, zoals ze in Rotterdam zeggen, een Rotebterrier’ Schaterde de man.

‘Het is me wat, een nieuwe paus, ik zou willen dat mijn vrouw zo snel nieuwe kleren kon kiezen als die oude mannen een paus’

Opnieuw vulde zijn schaterlach de wachtkamer. De chihuahua keek met een minachtende blik naar de man en zijn hond en de eigenaresse wendde haar hoofd afkeurend af. Maar niemand schonk daar enige aandacht aan. We richtten onze ogen op de televisie die in de hoek van de wachtruimte wel beeld, maar geen geluid voort bracht. Ochtendgym bij omroep Max.

‘Het is me wat, ze geven honderdvijftigduizend euro uit om de naam van de NOS te veranderen. NPO, wat dat nu weer wil zeggen?’

“Nederlandse publieke omroep’ probeerde ik.

‘En dan gaan we op de Wallen zeker naar de NPV’s?’

Zowel de Chihuahua als de vrouw deden opnieuw een poging die man met een blik te doden, maar misten beiden doel.  Gelukkig maakte de dierenarts een einde aan de gewapende vrede door te vragen wie “De Volgende” was, wat tot ieders genoegen de vrouw met haar hondje bleek te zijn.

‘Ja, wat een verspilling weer, die NPO, waarom moet dat toch? Zeker weer zo’n verzinsel van die reclame jongens. Er is ook niemand die dat begrijpt? Wie trapt door nou nog in? Of er niet bezuinigd moet worden’

‘Ja, ik vind het ook onzin. Waarom een naam die iedereen kent veranderen?’

Op dat moment kwam de vrouw met het harige kreng weer naar buiten en mocht ik met de kat naar binnen.

‘Welkom bij het DPO’ zei de dierenarts?

‘DPO?’

“Dierenarts Praktijk Ons Dorp. Een idee van een marketeer’

‘Mijn kat hoest’

Foto door Sam Lion: