Het wordt tijd dat ik uit de kast kom, er eerlijk voor uitkom. Het niet langer verstopt. Want de meeste mensen zagen het al aan mijn gedrag. Het is nu ook officieus bevestigd, ik heb Asperger!

Nu hoor ik de “deskundigen” al zeggen “arm Beertje, Asperger staat al lang niet meer in de DSM” en ja dat klopt, maar het moet erin terug komen, net als andere vormen van ASS die allemaal in de container ASS zijn gegooid.

Autisme

Bij autisme gaan “we” al snel denken aan Rainman, Forest Gump, Sheldon (The Big Bang Theory) of Shaun Murphy (The Good Doctor). We lezen boeken zoals “Het Rosie Project” of “Omgaan met Autisme” of lezen bijdrages van “ervaringsdeskundigen” op de social media. Maar ze geven slechts een voorbeeld van de talloze vormen die er bestaan van autisme. Geen twee autisten zijn hetzelfde. Net als alle andere mensen zijn ze verschillende. Autisme is net als seksuele geaardheid, met dit verschil dat seksuele geaardheid niet als stoornis wordt gezien (met uitzondering van pedoseksualiteit) en autisme wel.

En laten we eens beginnen met die laatste “S”, die S van “Stoornis” eens weg te halen.

Laten de daarom eens beginnen met het weglaten van de “S” van “Stoornis” en ook eens een mooie afkorting maken met de “s” van savant, de “a” van asperger, de “p” van PPD-NOS, de “m” van Multiple complex Development……

Over mij.

Ik heb dus Asperger. Heb ik daar last van? Wellicht. Hebben anderen daar last van?  Zeker, want ze begrijpen mij niet altijd. En dat ik hen niet begrijp is me tientallen keren vertelt, maar ik kon en kan dat niet plaatsen. Ik vond ze maar dom….
Mijn hersenen zijn vaak zeven tot tien stappen verder dan wat ik zeg of schrijf. Ik ben nu ook al een paar alinea’s verder in gedachten en dat werkt vervelend als je zinnen moet afmaken. Mijn vrouw praat tegen me, maar het dringt niet door, mijn brein is andere dingen aan het verwerken.
Als ik een zin hoor popt er vaak meteen muziek op. “Music was my first love” hangt nu in mijn hoofd, het wordt er druk even.
Ik was blij met de 150cm wereld, lekker die afstand. Ik heb mijn schoondochter, de moeder van mijn kleinkinderen nooit een knuffel gegeven. Ik heb moeite om mijn eigen kinderen te knuffelen nu ze ouder zijn.
Ik vermijd drukke bijeenkomsten, zoek smoesjes om niet naar vergaderingen te gaan. Netwerkborrels zijn een hel. Theatervoorstellingen  zijn niets voor mij, temeer omdat ik me erger aan mensen die (in mijn beeld)  verslaafd zijn aan aandacht.
Als ik naar het winkelcentrum ga dan fiets ik om, want ik ben bang dat een auto op een drukke kruising me aanrijdt. Op  die kruising had ik een keer een paniekaanval toen een auto daar in volle vaart door het rood reed. Loop ik langs een kade, over een smalle brug, dan slaat mijn hart op hol en ben ik bang. Vliegen valt mee, maar dan wel tussen het opstijgen en landen.
Ik heb geconstateerd dat de interne som van onze trouwdag (17-12) en de geboortedata van onze kinderen (20-9, 28-10, 30-8) 11 is, dus is dat mijn geluksgetal.
Ik heb altijd gelijk en blijf dat ook volhouden totdat iemand me mijn ongelijk bewijst.
De instrumenten die ik heb ontwikkeld hebben allemaal letters P als kenmerken. Het P8model, het P10 model en de P4Index. En de P van personeel speelt een centrale rol in mijn leven.
Ik heb een vaste plaats aan tafel, op de bank en in bed. Zit iemand anders daar dan voel ik me echt ongelukkig. Regels zijn regels voor mij,  gaat iets niet zoals het moet, dan merk je dat aan mijn humeur.

Maar ondanks al deze trekjes heb ik een mooi en rijk leven gehad, ook al ben ik drie keer ontslagen (daar word je trouwens beter van) en ben ik vier keer zelf opgestapt bij een baan of opdracht.
Ik had nog meer, maar ik denk sneller dan ik schrijf. Daarom ga ik de komende tijd mijn leven in dit blog schrijven. En dat leven is net als de omschrijving van de LP “Get Ready” van Rare Earth. Het gaat over het leven van één mens met Asperger, niet over mensen met Asperger, die zijn allemaal anders.

I did it my way!